تولید سبز- راهبرد سبز به رویکردی سیستماتیک گفته می شود که توسط سازمان ها برای همسوسازی عملیات خود با پایداری محیطی، کاهش ردپای اکولوژیکی و در عین حال حفظ پایداری اقتصادی اتخاذ می شود. در دنیای امروز، پایداری دیگر یک انتخاب نیست، بلکه یک ضرورت است. سازمان ها به طور فزاینده ای اهمیت اتخاذ یک راهبرد سبز( استراتژی سبز) را درک می کنند که بر کاهش اثرات زیست محیطی و در عین حال ترویج شیوه های پایدار تمرکز دارد.
- چرا اتخاذ راهبرد سبز مهم است؟
راهبرد سبز مهم است چون به افراد حقیقی و حقوقی کمک می کند تا ردپای زیست محیطی خود را به حداقل رسانده و آلودگی، ضایعات و مصرف منابع را کاهش دهند. اجرای شیوه های کارآمد تولید، حمل و نقل و مصرف مواد اولیه می تواند منجر به صرفه جویی قابل توجهی در هزینه برای فعالان اقتصاد و خانوارها شود.
هم اکنون در سراسر جهان دولت ها در حال وضع مقررات ریست محیطی سخت گیرانه تری نسبت به گذشته هستند، از این منظر، اتخاذ راهبرد سبز پیشگیرانه می تواند به سازمان ها کمک کند تا به طور مؤثرتری از مقررات پیروی کرده و دچار مشکلات حقوقی و مالی نشوند. این در حالی است که مصرف کنندگان به طور فزاینده ای طرفدار شرکت های آگاه به محیط زیست می شوند. یک راهبرد سبز قوی می تواند شهرت یک برند را افزایش دهد و ارتباط مشتریان وفادار را تقویت کند.
نکته این که تاکید بر پایداری می تواند باعث ایجاد نوآوری در محصولات، فرآیندها و مدل های تجاری شود و فرصت های جدیدی را در بازار ایجاد کند.
- انواع راهبرد های سبز
1- راهبرد افزایش کارایی منابع:
این راهبرد بر استفاده کارآمدتر از منابع – مانند انرژی، آب و مواد خام تمرکز دارد. در این چارچوب سازمانها فناوری‌هایی را به کار می گیرند تا کارآمدی تولید و مصرف انرژی، شیوه‌های حفاظت از آب و منابع پایدار را برای کاهش ضایعات و هزینه‌ها سبب شود.
2- راهبرد بازیافت و کاهش زباله:
اجرای شیوه هایی برای به حداقل رساندن تولید زباله و ترویج ابتکارات بازیافت می تواند به شکل قابل توجهی اثرات منفی زیست محیطی یک سازمان را کاهش دهد. این شامل اتخاذ رویکرد اقتصاد دایره ای است که در آن محصولات برای استفاده مجدد و بازیافت طراحی می شوند.
3- راهبرد زنجیره تامین پایدار:
یک زنجیره تامین سبز شیوه های پایدار را در کل زنجیره تامین، از تامین مواد اولیه تا توزیع محصول، در بر می گیرد می کند. این شامل همکاری با تامین کنندگان برای اطمینان از پایبندی آنها به شیوه های سازگار با محیط زیست، مانند استفاده از مواد پایدار است.
4- راهبرد طراحی محصول سبز:
طراحی محصولات با در نظر گرفتن پایداری شامل ایجاد اقلامی است که از نظر انرژی کارآمد، ساخته شده از مواد تجدیدپذیر یا به راحتی قابل بازیافت هستند. هدف این راهبرد کاهش اثرات زیست محیطی در طول چرخه عمر محصول است.
5- راهبرد کاهش ردپای کربن:
سازمانها می توانند اقدامات موثری را برای کاهش انتشار کربن و کم رنگ کردن ردپای کربنی خود جرا کنند، مواردی چون: انتقال به منابع انرژی تجدیدپذیر (خورشیدی، بادی، و غیره)، ترویج حمل و نقل عمومی، یا استفاده از وسایل نقلیه الکتریکی.
6- راهبرد بازاریابی و ارتباطات پایدار:
در راهبرد بازاریابی و ارتباطات پاردار رویکرد تاکید بر برقراری ارتباطات شفاف در مورد شیوه های پایداری و ترویج محصولات سازگار با محیط زیست است. فرض بر این است که اجرای این شیوه ها اعتماد بیشتری را برای مشتری را ایجاد می کند چرا که مصرف کنندگان را در ابتکارات سبز سازمان درگیر می کند.
7- راهبرد اجرای مسئولیت اجتماعی شرکتی:
شرکت ها می توانند در قالب راهبرد مسئولیت اجتماعی خود، ابتکارات متعددی را اتخاذ کنند که با راهبرد سبز آنها همسو باشد، مشارکت دادن جامعه در پروژه های زیست محیطی، مشارکت با سازمان های زیست محیطی، یا حمایت از تلاش های حفاظت محلی از منابط طبیعی موارد مهمی در این چارچوب هستند.
نتیجه گیری:
اتخاذ یک راهبرد سبز برای سازمان هایی که به دنبال موقعیت در چرخه رقابت هستند و پیشرفت در دنیایی که به طور فزاینده ای نسبت به محیط زیست آگاه است، حیاتی است. شرکت‌ها چه از طریق مدیریت کارآمد منابع، کاهش ضایعات، شیوه‌های زنجیره تامین پایدار و یا طراحی محصول نوآورانه می‌توانند تأثیر قابل‌توجهی بر محیط‌زیست بگذارند. با ادغام این راهبرد ها در مدل‌های کسب‌وکار خود، سازمانها نه تنها به پایداری اقتصادی و اجتماعی جامعه کمک می‌کنند، بلکه رقابت‌پذیری خود را نیز افزایش می‌دهند و روابط قوی‌تری با سهامداران ایجاد می‌کنند. با گذشت زمان، پذیرش راهبرد های سبز نقش مهمی در تضمین آینده ای پایدار برای یکایک افراد جامعه خواهد داشت./تولید سبز
