بنیانهای سرمایه گذاری مسئولانه

مقدمه: شاخصESG   دربرگیرنده استانداردهای محیطی، اجتماعی و حاکمیتی برای تعیین معیارهای سرمایه‌گذاری و کسب‌وکار در سال 2020 توجه  صنایع بزرگ و پیشرو را به خود جلب کرد. از همان زمان واکنش‌ها نسبت به آن منفی و شدید بود و دلیل آن نیز نگرانی‌های مالی شرکت ها در مورد افزایش هزینه های تحمیل شده به صورت های مالی بوده است. با این حالحرکت به سوی اعمال شاخص های پایداری هیچ نشانه ای از عقب نشینی را در بازارها از خود نشان نمی دهد و بر عکس به نظر می رسد ابتکارها در مقیاس جهانی در حال افزایش است. به این ترتیب بررسی این استاندارد ارزش این را دارد که بررسی کنیم و ببینیم که چگونه به اینجا رسیده است، چه کسی مسئول است و چه چیزی در پیش است.

ESG چگونه شروع شد؟

در سال 1986، اعلامیه حق توسعه (RtD) توسط کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد مطرح شد و از آن پس به عنوان حق مسلم بشری مورد تایید دولت ها قرار گرفت که به موجب آن هر انسان و همه مردم حق مشارکت در توسعه و بهره مندی از  توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی را دارند. در ارتباط با  RtD، مفهوم نظم اقتصادی بین‌المللی جدید (NIEO) پدیدار شد، که نشان داد که بهره مندی از حداقلی از امکانات اقتصادی، یک عامل ضروری برای حفظ حقوق انسانی است.

مفاهیم RtD و NIEO در کنار هم پیامی را جهت اقدام به بخش مالی ارسال کرد تا این بخش نقش خود را در بهبود وضعیت مردم در نقاط مختلف جهان جهانی ایفا کنند. این یک واقعیت است که توسعه، به هر ترتیب رایگان نیست. به این ترتیب، محدود کردن سرمایه‌گذاری‌ها و همچنین ممانعت از دستیابی به کمک‌های مالی باعث شد تا در کوتاه زمانی به صورت یک یاز کانون های اصلی توجه سازمان ملل قرار گیرد.

در طول دهه 1990، کمک‌های اختصاص‌یافته نه تنها مورد پذیرش قرار گرفت، بلکه مورد تشویقنیز بود، از سال 1994 تا 2009، مشارکت‌های فعالان بخش خصوصی در فعالیت‌های عملیاتی سازمان ملل بیش از 200 درصد افزایش پیدا کرد. بدین ترتیب فشار بخش خصوصی برای کمک بیشتر به مسائل توسعه ای و زیست محیطی به یک روش معمول تبدیل شد. شایان ذکر است که در سال 2018، بیش از 12 تریلیون دلار در صندوق های سرمایه گذاری، مشروط به رعایت برخی استانداردهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) توسط شرکت ها جذب شد.

در سال 1997، با مشورت برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد (UNEP)، ابتکار گزارشگری جهانی (GRI) به عنوان اولین چارچوب گزارشگری پایداری شرکتی در جهان برای ردیابی و گزارش ESG تأسیس شد. در رابطه با  GRIابتکار مالی سازمان ملل متحد که تحت UNEP در اوایل دهه 2000 ترویج شد، منجر به توسعه اصول سرمایه گذاری مسئولانه (PRI).گردید.  PRI به صورت رسمی در سال 2005 راه اندازی شد و تأثیر موجی فوری از خود بر جای گذارد به ترتیبی که منجر به ایجاد اصول بیمه پایدار (PSI) در سال 2012 و اصول بانکداری مسئولانه (PRB) در سال 2019 شد – بر این اساس خواست عمومی از شرکت ها برای اعمال و رعایت ESG در ارزیابی های مالی خود روندی صعودی به خود گرفت.

گروه های هدف

از سال 2022 PRI دارای 5179 امضاکننده هزینه‌ای است که ادعا می‌کنند به معیارهای ESG پایبند هستند و GRI اکنون بالاترین چارچوب مورد استفاده برای گزارش ESG است. اگرچه خدمات رتبه بندی و گزارش ESG می تواند بسیار پرهزینه باشد، اما به نظر می رسد چاره ای جز پرداخت این هزینه بریا ادامه فعالیت شرکت ها در فضای جدید باقی نمانده است.

در حال حاضر 90 درصد از شرکت‌های حاضر در بازار S&P 500 در افشای ESG شرکت می‌کنند و پیش بینی می شود که بیش از نیمی از کل دارایی‌های سرمایه‌گذاری مدیریت شده تا سال 2024 تحت ضوابط ESG قرار خواهند گرفت.

البته که ارزیابی‌های ESG برای شرکت‌ها موضوع دلهره‌آوری است چرا که هرگونه لغزش در بررسی رتبه‌بندی‌ها می‌تواند به طور کامل به تاثیر مستقیم بر روی ارزش سهام شرکت ها منجر شود . مارک زاکربرگ و ایلان ماسک می‌توانند این موضوع را به صراحت تأیید کنند. برخلاف داده‌های مالی که توسط حسابدارانی که دارای نقشی معتبر و تخصصی هستند، حسابرسی می‌شوند، اندازه‌گیری‌های ESG توسط به اصطلاح کارشناسان اقتصاد پایدار انجام می‌شود که یک زمینه به نسبت جدید است که طیف گسترده‌ای از نگرانی‌ها و فرآیندهای تولید را در بر می‌گیرد.

باید توجه داشت که روند فرموله کردن سیستم های رتبه بندی امری پیچیده است،  چرا که بسیاری از اثرات زیست محیطی و اجتماعی به سختی قابل اندازه گیری هستند" و ورودی های داده در حوزه پایداری از ساختار ضعیفتر، محدود تر و با کیفیت پایین تری نسبت به داده ها ی مالی برخوردارند. معیارهای مربوط به عملکرد اجتماعی شاید پیچیده‌ترین معیارها برای ردیابی و تفسیر باشند، و بنابراین ارزیابی‌ها به صورت عمده با گرایش های سیاسی جهت گیری پیدا می کنند؛ از این رو داده‌های ESG می‌تواند منجر به گزارش‌های متناقض شود، زمانی بود که موسسه رتبه بندی Wealthspire به تسلا اعلام کرد از رتبه A در شاخص های موسسه MSCI به  رتبه B- سقوط کرده و  در تجزیه و تحلیل پایدار رتبه پرخطر دریافت کرده است.

علیرغم پیچیدگی حتی اشتباه های محاسباتی و یا غرض ورزی ها در ارزیابی‌های ESG، نزاع بر سر اینکه چه کسی می‌تواند رتبه‌بندی را تعیین کند، داغ شده است، زیرا علاقه موسسه های شخصی در این باره افزایش یافته و مجموعه‌ای از مقررات و استانداردها ظاهر شده‌اند.

آنچه در پیش رو قرار دارد

 MSCI  و  Sustainalytics در حال حاضر به عنوان آژانس‌های خدمات ESG بر بازار تسلط یافته اند و دستورالعمل‌های GRI و همچنین استانداردهای هیئت استانداردهای حسابداری پایدار (SASB) به عنوان چارچوب‌های مورد استفاده مورد استفاده قرار می گیرند.

در سال 2021، SASB  با شورای گزارش‌دهی یکپارچه بین‌المللی( IIRC) ادغام شد تا چارچوب گزارش‌دهی ارزش را تشکیل دهد – این دو  سپس در سال 2022 در بنیاد استانداردهای بین‌المللی گزارش‌گری مالی (IFRS) جذب شدند. و  در اوایل سال 2022، بنیاد IFRS اتحاد راهبردی با GRI را اعلام کرد.

در ادامه و در نشست‌های تأثیر پایدار که در سپتامبر 2022 برگزار شد، اعلام شد که انتظار می‌رود معیارها و داده‌های ورودی برای گزارش‌دهی بیشتر ترکیب و نظام‌مند شوند، و این پیام در ژانویه 2023 در داووس تکرار شد. به این ترتیب، کسانی که از ESG انتقاد می‌کنند و به مغایرت‌ها و استناد می‌کنند هر روز با استدلال های قدرتمند تری در راستای اجرای این شاخص ها مواجه می شوند، برنامه ریزی متمرکز به وضوح برای استانداردسازی و نهادینه کردن فرآیند افشا در حال انجام است.

نویسنده:  کیمبرلی جوزفسون

منبع: https://www.aier.org

مترجم: کبری صدقی خلجان